İmam Muhammed Bâkır'a (a.s) bir adam bazı sorular sorar. Aralarında şöyle bir konuşma geçer: İmam, adama dedi ki:Onlara de ki: "Resulullah'ın (s.a.a) yüce Allah'ın ilmiyle ilgili olarak izhar ettiği şeylerde ihtilâf var mıdır?" Eğer "Yoktur." derlerse, onlara şöyle de: "O hâlde, kim Allah'ın hükmüyle hükmeder de hükmünde ihtilâf olursa, Resulullah'a (s.a.a) muhalefet etmiş olur mu?" "Evet." diyecekler. Eğer "Hayır." derlerse, önceki sözlerini nakzetmiş olurlar. Yine onlara de ki: "Kur'ân'ın tevilini Allah'tan ve ilimde derin bilgiye ulaşanlardan başkası bilemez." Eğer "İlimde derinleşenler kimlerdir?" derlerse, onlara de ki: "İlminde ihtilâf olmayan kimselerdir." Eğer "Kimdir onlar?" diye sorarlarsa, de ki: "Resulullah (s.a.a) bu özelliğin sahibiydi... Eğer Resulullah (s.a.a) kendisinden sonra ilminde bir kimseyi seçip geriye bırakmadıysa, kesinlikle kendisinden sonra gelecek adamların sulplerindeki insanları zayi etmiş demektir."Adam dedi ki: "Kur'ân onlar için yeterli olmayacak mı?" Buyurdu ki: "Evet, ama onu tefsir eden birini bulurlarsa." Dedi ki: "Resulullah (s.a.a) onu tefsir etmedi mi?" Buyurdu ki:Evet, bir adama tefsir etti. Sonra bu adamın özelliklerini de ümmete açıkladı. Bu adam, Ali b. Ebu Talib'dir (a.s).
