FEREC DEMİŞKEN...

FEREC DEMİŞKEN... Bir hasrettir senin adın, umutlara söylenen, bir çaredir senin adın mazlumlara deva olan. Bir bekleyiştir senin adın ezgilerde dile gelen. Bir kurtuluştur adın, yüreklere neşe ile dolan. Ey Gurbet ummanında hasretim, Gönlü buruk, gözü nemli bu bekleyiş yetmedi mi? Avare ruhumun, cennetimsi yanı. Her gözyaşı damlasının ardındaki sır perdesi, Her yüreğin ferahlık umudu, Her sıkıntının ardındaki güzellik, Her kışın baharı, Yer ve gökyüzünün yankısı, Yüreklerin coşkusu, Mahmur bakışlı, dizgin bekleyişimdir intizarın. Sarsılırdan, sarsılmaza ulaşan bir el, Savunmasızların sığınağı, Haykırışların refah müjdecisi, Ahengle çırpınan kalbimin latif haline bürünen sözü, Cuma' mı süsleyen, feyzine feyiz katan kelâmım, Kapalı kapıları açan, ruha incelik katan, Muştunun ışığı, aşığın efsunudur Ferec. Yüreğin ilmeği kavusmadikça merama , çıkar muştunun sedası; Allahumme Kulli veliyikel Hüccet ibnil Hasan... Gam, tasanın buharlanıp yok olması misali, beyhude çırpınmadan kurtuluştur muştun. Sen ki Aşkın sihiri, dem tutan mihrabın güzellik abidesiyken... Gel, gel ve elini bekleyenlerin yüreğine koy, umudumuz tesellimizi süslesin. Ve sen gel diye ey Sevgili, bütün sular durulsun, güneş doğmasın, gün batmasın, dağ taşyerinden oynasın, gece kendi karanlğının içinde hapsolsun, ufuk aydınlanacaksa senin varlığınla aydınlansın, yolunda gözyaşım kurusun yeterki sen gel. Mazlumların canı yandıkça, kabaran gözyaşıma dermanım... Kimim, kimsem Sen ! Ey İmamı Zaman (a.f) Eksiğim, gediğim. Varım, yoğum sen. Sığındığım kapım, hacetimin makamı. Dilimizde lâl olan tüm heceler, her Cuma birer birer tükenmekteyken, nefesim yüreğime dokundukça seni yazmak düşse kalemime ey Mevla, bekletilmek de güzel senin elinle. Ya Rabbi! Bizlere bekleyişini, ameliyle taçlandıranlardan kıl. Bizlere Kur’an’ın geniş vizyonuyla hayata tutunabilmeyi nasip et. Ve o sevgili Yâr'in zuhurunu acil eyle...

HASİBE YEŞİL