EY ZAMANIMIN İMAM'I! (iMAM MEHDİ- A.F)
Bismillahirrahmanirrahim
Ey dillerimizde alışkanlık olan
Ama gönüllerimizde gerçek makamına oturtulmayan sevgili!
Gel demiş, beklemişim bir ömür seni.
Oysa gerçek bekleyen olmamış bu şaşırmış yüreğim.
Sordum bu Cuma günü kalbime;
Kaç Perşembe akşamı deliler gibi çarptın heyecanla
Yarın beklediğinin dönüş günüdür diye.
Kaç Cuma sabahı ibadet mihrabında
Heyecan ve sevinç yaşadın, gözyaşı döktün Nudbe Duası satırları arasına
Kaç Cuma akşamı sevgilinin zuhur etmeyişinin hüznüyle beraber,
Yarın olması ümidiyle tekrar hazırlığa koyuldun?
Ne bekliyordu beklediğin senden
Kendi gelişi için.
Sen ne yaptın onu beklerken?
Kaç defa düşündün vazifelerini ve
Onları yerine getirmek için nasıl çaba göstermen gerektiğini?
İbadetlerin en üstününü yerine getirmenin bu kadar kolay mı olduğunu sandın?
Sevgine heyecan, heyecanına bilinç, bilincine amel katmadıkça beklenen gelir mi sandın?
Haydi! Şimdi! Uyan artık! Uyan bu gaflet uykusundan.
Kopar ayağındaki, yüreğindeki ve aklındaki dünya bağlarını.
Bağla gönlünü beklediğinin yoluna
Ve şöyle niyaz et beklediğinden
Feryad et avazın çıktığı kadar;
Tut elimden ey Zamanın Sahibi!
Tut yüreğimden ey yüreğimin gerçek sahibi!
Boşalt kalbimi dünyevi sevgilerden
Doyur beni gerçek sevgiye
Ey Zamanımın İmam'ı!
HATİCE HOŞGÖRÜLÜ