BEYAZ SAYFA
Ah Filistin !Filistin!
Mazlumiyetinde yok eşin
Görmedi böylesi zulüm
Filistin Filistin olalı BEYAZ SAYFA Sevgili günlük Filistin semalarından yine bir güneş daha battı. Batan o güneşle birlikte nice canlar vardi ki, sonsuzluğa uğurlandı. Gökyüzününde yankılanan yardım çığlıkları ,ve karanlığın gizlediği daha nice canlar. Işte yine bir gün daha sona erdi . Acılarla dolu bir gün. Bomba sesleri ,zulüm ,kan gözyaşı. Ağlayan bebeklerin sesi, anaların acı feryatları , babaların çaresiz çırpınışları bütün evreni kapladi Kapladi kaplamasina ama , nedense bu feryat muslumanlari ve dahası insanlığı kapsamadi . Gecenin o zifiri karanlığı bile bu zulmü haykırdı Bu günlüğü baştan sona okusaniz dersiniz ki ; *hiç farklı birşey yok , hep aynı şeyleri yazmışsın * Evet, hep aynı şeyleri yazdığım için bende utanıyorum aslında. Başka yazacak birseyim yok ki .. Bu günümun diğer günden tek farkı var di, oda daha fazla zulüm ve bir öncekinden daha çok kayıp olmasıydi. Şu an bile , Rabbim in her an beni de katına alacağı ihtimali içinde yazıyorum zaten. Yazdığım her bir günlüğüm , yarın için açacağım bir beyaz sayfaya, zaferi yazacağım umudu içindir. Ve o zaferi sayfama satır satır yazacağım günü sabirsizlikla bekliyorum Bu mümkün olurmu ki bunu da bilmiyorum. Bir müslüman lara bakıyorum, bir insanlığa ... Umutarim tükeniyor Medeniyet in yok edildiği ,vicdanlarin çöller kadar kurduğu bu manzara karşısında günlüğümün bembeyaz sayfaları utancından kapkara kesiliyor. Fakat ben bu kara sayfalar kadar umutsuz değilim Her zaman bir umut ışığı vardır elbette. Ben biliyorum ki, şu an bir yerlerde bizi düşünen , ölen masum bebekler için , davası uğruna canlarını Rablerine sunan anne babalar için dua eden, gözyaşları akıtan kardeşlerimizin sayisi da az değil Bu mücadele nin sadece bizi kapsamadığını , bütün insanlığın medeniyet in mücadele si olduğunun bilincindeler elhamdülillah. Hem bu mücadele sadece Filistin de değil ki , Onların davası bizim davamız" diyerek elbirliğiyle Filistin e ve daha nice zulüm diyarına sahip cikmaktalar Böylesi bir durumda nasıl umutsuz olunur. Dahası umutsuz yaşanır mi hiç. Bu yüzdendir ki , umudum arz kadar geniş, denizler kadar derindir. Canlarından mallarından vede rahatlarindan vazgeçmişler bizim için. Hele çocukların Filistin! Filistin! diye haykırışları kulaklarımda çınlıyor Ne mutlu o anne babalara ki , hem kendileri duyarlı, hemde çocuklarını bilinclendiriyorlar , bizim acimiza ortak oluyorlar. Bu gün günlüğümu biraz fazla tuttum sanırım . Herbir sayfası savaş , zulüm, gözyaşı ve kanla boyanan bir kara sayfa yerine , aydınlık bir sayfa açtım. Ve, Vahdet duygusu na sahip o kardeşlerimizi anlattım. Benimde onlar için bir duam olsun. RABBİM! Bu açtığım beyaz sayfa kadar, o kardeşlerimizin amel defterlerini bembeyaz sayfalara çevir.(amin) Hiç bir zaman umudumu kaybetmiyorum ve ben ufukta bir zafer görüyorum Işte o günün sabahı şu cümleyi yazmayı iple cekiyoum -Elveda karanlık son gecemiz ..Ve merhaba aydınlık ilk günümüz! Bence o gün uzakta değil Buda vahdet duygusuna sahip o kardeşlerimiz sayesinde olacak inşallah Yanılıyormuyum? !!
AYŞE ŞİMŞEK