BEKLEME TERBİYESİ

BEKLEME TERBİYESİ NASIL OLMALIDIR? Bazı insanlar “İmam Mehdi’ yi beklemenin insanı pasifleştireceğini”  iddia etmektedir.Bu İmam Mehdi' yi  anlama ve anlamlandırmada yanlış pencereden bakanların iddiasıdır. Hz. İsa (as) , Hz. Muhammed (saa)’i müjdelerken inananlara böyle bir psikoloji vermemişti . Ya da Hz. Muhammed (saa), halkı İmam Ali(as)’ye yönlendirirken böyle bir düşünce kimsede gelişmemişti.  İmam Mehdi müjdelenirken inananlardan bazıları bu düşünceye kapılarak bunu iddia etmektedirler.Bu ezberden öteye geçmeyen bir savunmadır. Oysa ki onu beklemenin de bir terbiyesi vardır. Onu lider olarak görenler, kendilerini ona cemaat olmanın azmi ve umudu içinde olurlar. O’nun ashabı olmak, o’na yakın olmak, onu anlamak, amacına ortak olmak, onun amacı için ortam hazırlamak... Tüm bunlar da gayreti ve fedakârlığı gerektirir. Aktif bir iman ve dinamik bir hayat ile kendini gösterir. Bu da bireysel ve toplumsal yenilenme, çalışma ve mucadele ile kendini gayrete getirir. Kendini daimî olarak göreve amade görür o birey ve toplum... Hak ve adalet için... Şöyle bir hayal edin! İmam Mehdi (as) çetin olan o gün de Rabb’inin huzurunda, Peygamber’inin şahitliğinde senin için şöyle diyor... “ Şu filan dostum! Bu gördüğünüz kişi ashabımdır, amacıma ortaktır, yolumda ensardır, mücadelemde arkadaşımdır. Omuzlarında gayretler vardır. Ya Rabbi! onu benim yanımda kıl. Ebedi hayatta o da benimle beraber olsun...” Bu hayalin güzelliğini görüyor musunuz? Bu hayal, gerçek olabilir.Tek şart ona biat etmen ve ona yakın durman gerekiyor.Bu ne büyük izzet ve şeref! Ahir zaman insanı için en güzel mertebe!.. Şimdi biz O’ndan habersiz olabiliriz. Ancak O, bizlerden ve bizim yaptıklarımızdan habersiz değildir.Sürekli yaptıklarımız ve yapmadıklarımız O’na bildirilmektedir. Bu savunmanın delili Kadir süresi’dir. Lütfen Kadir süresinin delillerine daha dikkatle bakalım. Dolayısıyla İmam Mehdi (as) ile biatımızı unutmayalım. Ona sık sık selam göndermeli, gıyabında dua etmeli, kalbi ve iradi birlikteliğimizi hep canlı tutmalıyız. Ayrıca O’nun dostlarını dost, düşmanlarını düşman görerek, toplumsal bekleyişte birlik ve beraberlik içinde olmalıyız. Bireysel düşünmekten ve bencil davranışlardan böylece kurtulunulur. Kişi kendini bu ümmetin ve bu liderin bir parçası olarak düşünür. Sessizlik ve tembellik bir bekleyiş değildir.Hazırlık, hareket ve organize olmak bir bekleyiştir. Bu da diriliştir, ilerlemektir. Beklemenin terbiyesidir.