ÇOCUKLAR YANIYOR…
ÇOCUKLAR YANIYOR… Yine gece.. Yine hüzün.. Yine bir Cuma sabahına çocukların feryatlarıyla başlamanın dayanılmaz acısı.. Bir çocuğun acı çığlıklarına bağlanmış pamuk iplikleriyle gözlerimdeki uyku Çocuklar feryad ediyor ben kanıyorum.. Yemen yanıyor, ben yanıyorum.. Ahh ! Ölümleri ödünç alsam çocuklardan,hiç ölmese çocuklar.. Hiç acı çekmese.. Gözyaşların benim olsun çocuk, gülücüklerim senin.. Çocuklar ağlıyor ben kanıyorum.. Suriye yanıyor ben yanıyorum.. Bombalar yağarken gökyüzünden, aynı güneş mi doğuyor şehirlerimize.. Aynı havayı mı soluyoruz ciğerlerimize Aynı yıldızlar mı aydınlatıyor gecelerimizi Belki yıldızları sayacak gözlerin yok artık çocuk.. Havayı soluyacak ciğerlerin .. Güneşi hissedebileceğin bedenin.. Çocuklar ölüyor ben kanıyorum.. Irak yanıyor ben yanıyorum.. Gözlerine bir bakabilsem anlayacağım belki de.. Gözlerindeki öfkeyi taşıyacak yürek var mı bende çocuk.. Sende korktuğunda "anne" diyor musun ? Düştüğünde.. Parçalanmış ellerini gördüğünde.. Kopmuş bacaklarını hissetmediğinde.. Gözlerinin önünde annen can verdiğinde.. Sana dünyanın tüm annelerini vermek isterdim çocuk , Bir tek gülüşünü görebilmek için.. Çocuklar katlediliyor ben kanıyorum.. Gazze yanıyor ben yanıyorum.. Siz minicik bedenlerinizi kaybettiniz, Bizler ise yüreklerimizi.. Bomba seslerimiydi sahi bizi böyle sağır eden.. Kurşunlara mı hedef oldu gözlerimiz neden göremez olduk.. Sen bizi düşünme çocuk, Bizim keyfimiz öylesine yerinde , öylesine umarsız, öylesine duyarsız , öylesine mutluyuz ki.. Artık ellerimiz bile kalkmaz oldu semaya Oysa ellerimizde saklıydı "amin" ler.. Gökyüzüne yükselecekti önce avuçlarımızda gizlenmiş gözyaşlarımız Sonra melekler getireceklerdi dualarımızı minicik yüreklerinize.. Affedebilecek misin bizleri çocuk.. Senin yerine koymadık diye kendi çocuklarımızı.. Senin acını yaşayamadık diye kalplerimizde.. Çocuklar yanıyor, ben kanıyorum İnsanlık ölüyor ben yanıyorum....
FATMA GÖK